Podczas procesu szlifowania diamentowego kryształy diamentu są ułożone w sposób kierunkowy, aby uzyskać optymalną jakość cięcia. Do łączenia diamentowych segmentów i tarcz z materiałem korpusu stosuje się obecnie najczęściej dwie metody: lutowanie i spawanie laserowe.
Metody pracy urządzeń
Wybór metody łączenia zależy od przeznaczenia narzędzia oraz nacisków wywieranych w układzie przedmiot obrabiany – narzędzie. W przypadku narzędzi stosowanych w obróbce mokrej segmenty poddawane są lutowaniu. Używanie takich narzędzi do obróbki na sucho mogłoby spowodować osłabienie spoiny w wyniku działania temperatury podczas cięcia, a nawet rozdzielania się segmentów. Spawanie laserowe stosuje się zamiast tego w produkcji narzędzi do pracy na sucho.
Ze względu na spektrum odmian, a co za tym idzie szerokie zastosowanie tarcz diamentowych, istnieją różne podziały tych narzędzi. Ze względu na ukośne położenie tarcz ściernych odstaje od zewnętrznej krawędzi tnącej i tnącej po obwodzie wewnętrznym. Warstwa diamentu może być nakładana w sposób ciągły lub segmentowy, ze szczelinami w korpusie lub bez. Tarcze mogą być przeznaczone do pracy na sucho lub na mokro, do cięcia materiałów twardych, kruchych i miękkich o różnej strukturze i grubości.
Proszek diamentowy – dobór narzędzia
Ściernice diamentowe tnące wewnętrznym obwodem posiadają ciągły nasyp. Wynika to z grubości korpusu i zupełnie innego sposobu mocowania tej grupy docelowej (co wyjaśniono w dalszej części artykułu).
W zależności od planowanej tarczy dobierany jest proszek diamentowy o odpowiedniej wielkości cząstek oraz jego orientacja, stężenie i rodzaj wiązania adhezyjnego. Tarcze tnące – obwód wewnętrzny lub zewnętrzny – występują w tym samym zakresie średnic, czyli od około 120 do 900 μm. Prędkość cięcia zależy od obrotów wału tnącego, średnicy i rodzaju tarczy diamentowej oraz właściwości ciętego materiału – w przypadku tarcz tnących obwód wewnętrzny zawiera się w przedziale 16 ÷ 20 m/s, aw przypadku tarcz z nasypem zewnętrznym ponad dwukrotnie.
Czynnikami decydującymi o doborze narzędzia są oczekiwana jakość powierzchni po cięciu oraz szerokość szczeliny skrawającej, które wpływają na ekonomikę procesu. Należy zauważyć, że dla tarcz tnących o obwodzie wewnętrznym szczelina cięcia i strefa uszkodzenia warstwy wierzchniej materiału są znacznie mniejsze niż dla tarcz obwodowych zewnętrznych). Chropowatość powierzchni po cięciu tarczami diamentowymi jest ściśle związana z wielkością ziarna i jego koncentracją oraz parametrami skrawania.
